๑๙ - ซ้อมใจ

Submitted by wd on อ, 27/11/2007 - 20:08
ตีเหล็ก ตอนเหล็กร้อน
ได้รูปแบบ ต้องการ
ตีเหล็ก เมื่อเหล็กเย็น
ได้เสียงดัง หนวกหู
ทำใจ ตอนเกิดเหตุ
ได้ปัญญา เห็นจริง
ทำใจ ตอนสบาย
ได้รู้ แต่ไร้ผล
ระวัง จะหลงผิด
คิดได้ ตอนสบาย
ขาดกำลัง ทำใจ
วางยาก เมื่อภัยมา
นักสู้ ต้องหมั่นซ้อม
กีฬา ต้องซ้อมดี
ซ้อมมาก ชำนาญมาก
วันแข่ง คือวันซ้อม
เจอทุกข์ หมั่นทำใจ
เจอสุข ทำใจด้วย
หมั่นซ้อมใจ ทำใจ
ทุกปัญหา สุขทุกข์
ให้จิต เกิดชำนาญ
ศึกใหญ่เล็ก ไม่กลัว
มีใจ ให้กับงาน
งานนั้น เป็นงานดี
ไม่มีใจ กับงาน
งานนั้น ย่อมล้มเหลว
งานจิต คือทำใจ
ละวาง สิ่งสำคัญ
ละได้ ย่อมเป็นคุณ
วางได้ ย่อมเป็นสุข
ธรรมชาติ สร้างรู้
ทุกสิ่ง ล้วนเป็นครู
กาย โลก กรรม เป็นครู
ประสบการณ์ เรียนรู้
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ชี้
เห็นจริง ทำใจได้
สำคัญ ต้องหมั่นซ้อม
หนีซ้อม เหมือนสิ้นคิด
เจอปัญหา ใจตก
หมดหนทาง เสียใจ
เจอปัญหา ต้องสู้
เป็นแบบฝึกหัด ซ้อม
ทำผิด ไม่เป็นไร
ตรงข้ามผิด คือถูก
เรียนรู้ แก้ไขไป
ทำใจ ไปเรื่อยเรื่อย
จากยาก กลายเป็นง่าย
วันหนึ่ง ทำใจได้
กาย ไม่อยู่คงที่
หมุนเวียน เปลี่ยนไปมา
เข้าถึงกาย รู้กาย
เห็นเกิดดับ หมุนเวียน
ป่วย เสื่อม ลำบากแท้
สภาพ เป็นอย่างนั้น
ตอนป่วย ทำใจไว้
ของจริง ที่ต้องป่วย
เจ็บ ลำบาก ต้องทำใจ
ยอมรับ แล้วใจสุข
ยามป่วย ก็สุขได้
ยามเจ็บ สบายใจ
เห็นจิต ไม่ติดกาย
ปล่อยกาย ทิ้งจากจิต
อรหันต์ ทำแบบนี้
เอาดี ต้องทำตาม