๒๐ - พรหมวิหาร

เมตตา หมายว่าชอบ
ต้องชอบ ให้พอดี
เกินพอดี เป็นรัก
รักเกิด ผูกพันเกิด
ขาดชอบ มักเจือโกรธ
เพ่งโทษ มีโกรธร้าย
ซ่อนอยู่ ไม่รู้ตัว
โกรธ ทำให้กล่าวโทษ
มองความผิด ของเขา
นินทา ว่าร้ายเขา
ขาดสติ รู้ชอบ
นานไป ชอบไม่เกิด
มองคน ในแง่ดี
ชอบเกิด อภัยเกิด
มีอภัย ใจดี
จิตยาก เป็นจิตง่าย
กรุณา คือให้
รู้จักให้ พอดี
ช่วยเหลือ สิ่งควรช่วย
ช่วยเหลือ ห้ามรับใช้
ให้ใคร ต้องอิงชอบ
อย่าให้ ไร้จุดหมาย
โกรธใคร ให้อภัย
ยกให้ เพราะมองดี
ยิ้มจากเรา เขาสุข
หวานเรา เขาสดชื่น
เราเหมือน แสงสว่าง
เบิกบาน เมื่อเจอเรา
พอใจ เหมือนได้มิตร
อย่าให้ เพราะหวังผล
ช่วยเหลือ เอื้อประโยชน์
สิ่งร้าย หายเพราะให้
มุทิตา เรื่องจิต
หมายจิต ที่สดใส
ยินดี ไม่เจือร้าย
สุขใจ ด้วยยินดี
ให้ดี ไม่หวังผล
ส่งบุญ ให้เขาดี
เราดี ให้เขาดี
เขาดี เรายินดี
หวังผล ในสิ่งดี
ยินดี จะเศร้าหมอง
เหมือนอยาก เอาดีเขา
จิตหมอง ด้วยอยากได้
ระวัง จิตบังจิต
ทำผิด เข้าใจผิด
คนชอบ เรายินดี
ไม่ชอบ เรามองร้าย
อุเบกขา เป็นธรรม
ล้ำลึก ด้วยวางเฉย
ดีเสีย ไม่หนักใจ
รู้แจ้ง เป็นธรรมดา
อารมณ์นิ่ง ดับทุกข์
สุขก็ดับ เช่นกัน
เข้าใจ และเข้าใจ
วางใจได้ ด้วยใจ
เย็น ยิ้ม นิ่ง ใส สุข
จิตวาง ทุกสภาพ
ว่าง สว่าง สงบ
ดีไกล ไร้ขอบเขต
กว้างใหญ่ ไร้พรมแดน
เบิกบาน แจ่มจรัส
สุขทุกข์ เหมือนสิ้นดับ
ผลลัพธ์ อุเบกขา