๒๖ - ตัวกู ของกู

Submitted by wd on อ, 27/11/2007 - 20:21
ตัวกู ต้องดีเด่น
ใครอย่าเด่น เกินกู
ตัวกู ถือไว้บ้า
ของกู ถือไว้หนัก
บ้าหนัก คือตัวกู
บ้าโง่ ชอบแบกหนัก
ทิฏฐิ ยึดติดแน่น
เหตุต้องได้ ดั่งใจ
หาความสุข ไม่มี
มีแต่ทุกข์ เศร้าหมอง
เฝ้ารอ ให้ถูกใจ
ใจสับสน วุ่นวาย
ร้อนใจ จิตหมองไหม้
เห็นทุกข์ ของไม่ยอม
รู้ตัว ต้องดัดใจ
หัดใจ ให้ยอมรับ
รับได้ กูไม่มี
ไม่ใช่ของ ของกู
ปล่อยไป เรื่องของมัน
อะไรเกิด เรื่องมัน
เป็นนิสัย ของคน
ทุกสิ่ง ต้องถูกใจ
คิดฝ่ายเดียว ถูกใจ
คนอื่น ไม่สนใจ
ต้องการ แต่สิ่งดี
คนอื่น คิดเหมือนเรา
อยากดี ไม่อยากเสีย
เจอเสีย มักดิ้นรน
ทำใจ ให้ง่ายง่าย
เจียมเนื้อ เจียมตัวไว้
ตัวกู คือชื่อนี้
กูมี ตำแหน่งนี้
นั่นแหละ คือตัวกู
จะเสียหาย ไม่ได้
ลบหลู่ ยอมไม่ได้
ทิฏฐิ คือตัวกู
หลงยึด ว่าเป็นกู
รักษา ปกป้องมัน
ตายไป พร้อมกับมัน
มันชวน กลับมาเกิด
อยู่กับมัน ตลอดกาล
นิพพาน ไปไม่เป็น
ปลดระวาง ตัวกู
ตัวกู ไม่ใช่กู
มีค่า เป็นสมมุติ
สวมหัวโขน เล่นกัน
ผูกใจ ติดใจมัน
ติดใจ ในคำชม
ทุกข์ใจ โดนตำหนิ
เป็นทาส ของสมมุติ
รู้ตัว ให้รีบวาง
ตั้งสติ ปล่อยวาง
ไล่สมมุติ พ้นจิต
เหลือตัวเรา ไม่มี
ให้เห็น ตัวสมมุติ
หน้าตา เป็นอย่างนี้
วางใจ ให้ถูกตัว
สมมุติ คือตัวร้าย
ปล่อยไป ให้จิตว่าง
อะไรเกิด ปล่อยไป
ได้ไม่ได้ ต้องหัด
นานวัน เกิดผลได้
ทิ้งได้ ซึ่งตัวกู
สิ้นกู ตัวกู จบ