๕๔ - ยอมรับ

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 12:13
ยอมรับ คือรับได้
ไม่ยอม รับไม่ได้
สุขพอใจ รับได้
เป็นทุกข์ รับไม่ได้
จิตมักเป็น เช่นนี้
หลงผูกติด หลงใหล
วนเวียน อยู่กับโลก
อยู่นาน โลกพาหลง
แบกสุข แบกทุกข์ไว้
ช้ำใจ สุดทนทาน
ลำบาก แสนลำเค็ญ
มองไม่เห็น ทางออก
โชคดี ได้พบพระ
ชี้ทางออก สว่าง
พระสั่ง ให้ยอมรับ
ในทุกทุก สิ่งเสีย
ยอมรับ ว่ามันเสีย
ยอมรับ ว่ามันเสื่อม
ยอมรับ ว่ามันสูญ
สภาพ บอกของจริง
ธรรมดา เป็นไป
ยอมรับ ให้จริงจริง
ยอมป่วยเจ็บ ยอมตาย
ยอมไหม ฉันยอมแล้ว
ไม่ใส่ใจ ละได้
จะเสื่อม จะเสียช่าง
ใจเกิด สงบใส
ปล่อยมาก ยิ่งใสมาก
เอาเหตุ ใส่ยอมรับ
ยอมรับเหตุ แล้วทิ้ง
ทุกเหตุ ทำเหมือนกัน
ตั้งยอมรับ ให้มั่น
แล้วปล่อย ให้ใจใส
ทำให้เกิด ชำนาญ
ยิ่งชำนาญ เกิดผล
ออกจาก วังวนได้
ใส่ใจ ด้วยยอมรับ
เป็นกุญแจ เปิดทาง
ปล่อยวาง ให้จิตว่าง
จิตได้ อุเบกขา
สิ่งดี วางได้ด้วย
ยอมรับ แล้วปล่อยไป
จิตตั้งเฉย ยอมรับ
คำว่า “ต้อง” อย่ามี
“ต้อง” เป็นการผูกติด
ปล่อย “ต้อง” ทิ้งจากจิต
“ทำไม” ก็อย่ามี
มีเหมือน ไม่ยอมรับ
ให้ทิ้ง “ทำไม” ด้วย
“ต้อง” “ทำไม” อย่ามี
ระวังจิต ตรวจดู
รู้มี ให้เคลียร์ทิ้ง
ตั้งจิต ให้มั่นคง
สร้างเป้าหมาย ทางออก
ทำดี เพื่อเป้าหมาย
แม้ตาย ก็ไม่ถอย
ผลได้ ที่ใจสุข
บริสุทธิ์ สดใส
ทางออก ใสสว่าง
จากโลก แล้วไม่กลับ
ขอบพระคุณ องค์พระ
พระมี พระคุณยิ่ง
ชีวิตดี ด้วยคุณ
บูชาคุณ เหนือเศียร