๔๙ - เจียระไน

Submitted by wd on พฤ, 29/11/2007 - 12:06
เพชรดิบ คุณค่าน้อย
เม็ดเล็ก ค่ายิ่งน้อย
เม็ดใหญ่ มากคุณค่า
เพชรดี ต้องเจียระไน
ฝีมือดี เพชรงาม
เปล่งแสง เพชรเจิดจ้า
เม็ดเล็ก น้ำเพชรงาม
มากคุณค่า สมเพชร
ใครใครเห็น นิยม
สุขใจ ได้แลเห็น
เพชรใหญ่ น้ำงามยิ่ง
เปล่งปลั่ง ด้วยแสงเพชร
บอกถึง คุณค่าเพชร
แค่เห็น ก็สุขใจ
เหมือนธรรม ขององค์พระ
เป็นธรรมดิบ เลิศล้ำ
ใหญ่เล็ก ค่าเหมือนกัน
ธรรมต้อง เจียระไน
คนเจียร คือตัวเรา
เจียรให้งาม เปล่งแสง
เจียรยาก ต้องบากบั่น
มุ่งมั่น ให้เพชรงาม
ลำบาก ต้องทนได้
มีหลัก แนวการเจียร
บารมีสิบ ต้องใช้
หัวใจ หลักการเจียร
กองลม และไตรลักษณ์
พรหมวิหาร ร่วมทำการ
มีจังหวะ การเจียร
เร่งมาก เพชรไม่งาม
ช้าไป มักเสียงาน
หาจุดกลาง พอดี
เดินหน้า เริ่มการเจียร
เหนื่อยนัก หยุดพักก่อน
มีแรง แล้วเดินใหม่
ทางยาว ไม่สนใจ
หนึ่งก้าว สั้นหนึ่งก้าว
วันสำเร็จ คอยอยู่
อย่าหลงทาง เป็นพอ
มองหลักชัย ไว้ตลอด
เป้าหมาย ไม่เปลี่ยนแปลง
อุปสรรค ไม่ท้อ
เพชรดิบ เริ่มเปลี่ยนร่าง
ธรรมดิบ เริ่มเปล่งแสง
เปล่งประกาย แสงธรรม
รังสี สุขสงบ
ชื่นใจ พบแสงธรรม
เลิศล้ำ กว่าสิ่งใด
ประกายเพชร ยังด้อย
สู้แสงธรรม ไม่ได้
บุคคล คล้ายดั่งเพชร
เป็นเพชรดิบ ทุกคน
เราต้อง เจียรตัวเรา
ให้ดีงาม ดั่งเพชร
เพชรดี ใครใครรัก
เจียรให้งาม สุดสุด
เหมือนธรรม พระผู้มี
ได้รับแล้ว ต้องเจียร
ธรรมดิบ เจียรให้ใส
ให้เปล่ง ประกายธรรม
เจิดจ้า ทรงคุณค่า
ตัวเรา ได้เจียรแล้ว
ด้วยความยาก ลำบาก
ผลได้ คือมรรคผล