๑๖ - งานจิต

Submitted by wd on อ, 27/11/2007 - 20:04
กิจวัตร ประจำ
มีและ ไม่มีเหตุ
ยามมีเหตุ ทำหนัก
ยามปลอด ทำสบาย
แยกแยะ หน้าที่ไว้
ทำใจ ให้ถูกกาล
ตั้งสติ ดูไว้
เช่นจิต ปลอดปัญหา
ทำตัว ให้สบาย
ทำใจ ให้ว่างว่าง
คุมใจ ให้สงบ
หยุดโกรธ โลภ กังวล
เฉยเฉย เป็นสุขไว้
ระวังใจ อย่าเผลอ
ยามกระทบ เหตุร้าย
รีบตั้งหลัก แล้วเคลียร์
อย่าปล่อยขัง ในใจ
รีบปล่อย ให้เป็นสุข
ใจตั้งมั่น อย่ากลัว
ปัญหา ก็คือปัญหา
แก้ไขได้ แก้ไป
แก้ไม่ได้ ช่างมัน
ใจไม่ผูก ปัญหา
ปัญหา อยู่นอกใจ
ช่างมัน อย่าใส่ใจ
รักษา ความเฉยไว้
สุขทุกข์ ก็ต้องเฉย
ดีใจ เกิดพอใจ
เสียใจ เกิดทุกข์ใจ
ตั้งหลักดี เห็นธรรม
มรรคผล เรากำหนด
มุ่งมรรคผล ต้องเดิน
อย่าท้อ อย่าอาวรณ์
ตามให้ทัน คนหน้า
อย่ารั้งท้าย ห่างไกล
ไม่เห็นทาง พาหลง
เห็นคนนำ รีบตาม
มรรคผล อยู่ข้างหน้า
การเดิน เดินแบบเรา
ไม่เหมือน กับคนอื่น
เหมือนกัน ในเส้นทาง
แตกต่าง วิธีเดิน
อย่าหลง ก๊อปปี้ใคร
ตัวเรา คือแบบเรา
การลืม กับวางเฉย
แตกต่าง ต้องระวัง
ทำลืม ไม่คิดถึง
ลืมอาการ ของเหตุ
เหมือนใจ ปล่อยวางได้
เป็นเบี่ยงเบน ความคิด
หาใช่ การละวาง
ยิ่งนานวัน ยิ่งลืม
ยามคิดถึง เป็นเรื่อง
มีอาการ ทันที
ทุกข์ใจ เมื่อคิดถึง
มีกังวล หม่นหมอง
รู้ตัว ต้องปล่อยวาง
การมา เหมือนเป็นครู
รู้ว่า ยังไม่วาง
รีบวาง ให้เป็นสุข
เจอปัญหา วางได้
ปล่อยวาง ให้เป็นไป
ใจว่างว่าง เป็นดี
ทำบ่อยบ่อย เจริญ