๑๓ - จิตดูกาย

ตั้งสติ ดูกาย
เห็นจิต สั่งกายทำ
เคลื่อนไหว ตามจิตสั่ง
หวังผล กระทำการ
ถูกใจ ผิดใจบ้าง
ผลดีเสีย คลุกเคล้า
ขัดใจ เมื่อกายดื้อ
ไม่ทำ ตามคำสั่ง
สุขใจ ยามกายดี
ทำตามคำสั่ง ได้
ดูจิต ที่ติดกาย
แยกแยะ เห็นกายจิต
จิตกาย คนละส่วน
อาศัย ต่อกันอยู่
ของจริง ที่กายเกิด
เติบโต ตามวัยกาย
ธรรมชาติ มีเสื่อม
เปลี่ยนแปลง ทุกเวลา
มีเจ็บป่วย ขัดข้อง
ที่สุด กายสลาย
จิตเห็น อาการกาย
ตามรู้ ถึงการเปลี่ยน
เห็นเสื่อม ทุกเวลา
มีเสื่อมน้อย เสื่อมมาก
อยู่ได้ กับไม่ได้
เสื่อมน้อย ยังพอทน
เสื่อมมาก ทนไม่ได้
กายเสื่อม เรื่องของกาย
กายสุข เรื่องของกาย
กายพิการ เรื่องกาย
กาย ทำหน้าที่กาย
เห็น ได้ยิน รู้รส
คิด ความจำ ปรุงแต่ง
รับสัมผัส สภาพ
เป็นหน้าที่ ของกาย
เป็นกาย มีชีวิต
เปรียบกาย เหมือนเครื่องจักร
มีชิ้นส่วน อะไหล่
ไฟ น้ำ ลม ผสมอยู่
ทำงานง่วน ร่วมกัน
บางครั้ง ไฟขาดหาย
น้ำขาด เป็นบางตอน
อะไหล่ มีขัดข้อง
ลม ไม่ประสานดี
เกิดอาการ ปรวนแปร
จิตสั่งกาย ลำบาก
กาย ไม่เป็นปกติ
บังคับกาย ไม่ได้
กายเป็นไป ตามนั้น
เห็นเครื่องจักร วุ่นวาย
ที่สุด กายชำรุด
เครื่องจักร หยุดทำงาน
จิตสับสน กับกาย
กายบังคับ ไม่อยู่
เสียใจ เพราะกายพัง
หมดหวัง กับกายนี้
เฝ้าหลง บำรุงกาย
หวังกาย รับสัมผัส
ลืมมอง สัจธรรม
มัวหลง ติดกับกาย
สร้างอารมณ์ สุขทุกข์
ชอบ และไม่ชอบใจ
มองดีดี เห็นจริง
แท้จริง กายจิตแยก