๗ - เตือนสติ

ระวัง จะหลงผิด
จิตสุข ยามสบาย
ร่างกาย ไม่ป่วยไข้
อารมณ์ดี สุขใจ
ทำใจ ได้ตอนสุข
เป็นสุขสงบ ปลอม
ทำใจ ตอนได้ทุกข์
เห็นจริง เป็นธรรมดา
ธรรมชาติ สร้างไว้
วางใจ ไม่ขัดขืน
ปล่อยวาง ธรรมดา
จิตสุข สงบใส
สุขนี้ เป็นสุขแท้
แยกแยะ ให้ถูกทาง
ปัญหา อยู่เบื้องหน้า
แท้จริง คือธรรมะ
ดีชั่ว ร่วมเป็นธรรม
ละวาง ทั้งดีเสีย
ไม่ผูกติด คิดหวัง
เกิดแล้ว ต้องจากไป
เดี๋ยวดี กลายเป็นเสีย
เดี๋ยวเสีย กลับเป็นดี
วนเวียน อยู่อย่างนี้
แสนล้านปี เหมือนกัน
อย่าหนีทุกข์ ทิ้งทุกข์
อย่ารักสุข เก็บสุข
ทุกข์สุข เป็นธรรมะ
ต้องละ ทั้งสุขทุกข์
เพ่งทุกข์ ยิ่งเป็นทุกข์
เจอทุกข์ อย่าหนีทุกข์
จับทุกข์ ไว้ศึกษา
หาเหตุ ต้นตอทุกข์
แยกแยะ หาเหตุผล
รู้เข้าใจ ให้วาง
ผลได้ คือใจสุข
ทุกข์ ไม่ใช่ของเสีย
มีคุณ ถ้าใช้เป็น
เปรียบได้ กับทุกสิ่ง
วิถีคิด เหมือนกัน
แตกต่าง ช่วงเวลา
ไม่ละเว้น ผู้ใด
ใครรู้ก่อน ไปก่อน
เตือนจิต ให้มุ่งดี
เส้นทาง มีดีเสีย
มรรคผล ผ่านทางดี
ทางเสีย ไร้มรรคผล
ทางกิเลส มัวหมอง
ไร้ปัญญา ความคิด
โกรธคิดดี ไม่เป็น
อยากได้ ใจขาดรู้
มัวหมอง ตลอดทาง
ขาดเหตุผล นำทาง
ทางเสีย ไม่ควรเดิน
มุ่งทางดี มีผล
เกิดปัญญา เข้าใจ
รู้ได้ ละวางได้
ทำดี ทำด้วยใจ
กำลังใจ สำคัญ
ทำ บารมีสิบ
ให้เข้มข้น หนักแน่น
สร้างใจ ให้พร้อมดี
พรหมวิหาร ต้องดี
ไตรลักษณ์ คู่การทำ
หมั่นทำ แล้วได้ดี