๔๖ - ไม่เอา
สิ่งเสีย เราไม่เอา
เป็นจริง ของทุกคน
มุ่งเอา แต่สิ่งดี
ได้ดี เป็นสุขใจ
สิ่งเสีย ไม่ถูกใจ
เก็บไว้ ใจขุ่นหมอง
เก็บของดี ชื่นใจ
มากไว้ ยิ่งสุขใจ
หลงใหล ใจติดดี
มุ่งพระ รู้จักพอ
ลดอยาก ความเบื้องต้น
หักห้ามใจ ไม่เอา
ยื่นให้ ก็ไม่เอา
แม้อยากได้ ต้องห้าม
ไม่เอา ไม่เอาไว้
ปล่อยไป เราไม่เอา
สิ่งดี เราเป็นพอ
สิ่งเสีย เราไม่เอา
เกิดโกรธ ไม่เอาโกรธ
ไม่เก็บโกรธ ใส่ใจ
ไล่โกรธ ให้พ้นใจ
ทำใจ ให้ว่างพอ
อยากได้ ก็ต้องหยุด
พอไว้ก่อน ชั่งใจ
สร้างใจ ให้ชินพอ
มักน้อย ถนอมใจ
มักมาก อันตราย
ทำลายจิต หมดดี
กังวล เพราะใจติด
ติดดีเสีย ใจหวัง
หวังดี เกิดสมหวัง
ผิดหวัง ตอนเกิดเสีย
ดีเสีย เพราะใจติด
ต้องทิ้ง ไม่ติดหวัง
ตรวจจิต ดูติดหวัง
รู้ตัว รีบแก้ไข
ไตรลักษณ์ ใช้ให้เป็น
เดินหน้า ทวนหลังไว้
ขยันทำ มากบ่อย
จิตคลาย ความติดยึด
พอ ไม่เอา ช่างมัน
สิ่งดีเสีย พอแล้ว
ไม่เอา ไม่เก็บไว้
ปล่อยไป ใจสบาย
พอ สร้างคนเป็นพระ
ลดละ สิ่งอยากได้
ละโกรธ และกังวล
ลดใจ ที่หม่นหมอง
สร้างจิต ให้เบิกบาน
ทำมาก ยิ่งแจ่มใส
เบื้องต้น รู้จักพอ
สร้างพอ ให้มั่นคง
ไม่เอา เป็นกองหนุน
ช่วยประคอง ร่วมกัน
ไตรลักษณ์ สิ่งสำคัญ
ยอมรับ ตามไตรลักษณ์
ใจสงบ เสงี่ยม
สุขใจ ได้มรรคผล
แม้เบื้องต้น พอใจ
ดำเนินไป ตามธรรม
ทางเดิน แห่งธรรมเรา
ไป สม่ำเสมอ
ตามจังหวะ แห่งธรรม
ถึงที่หมาย พบพระ